《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
儿童节陪大小姐看的，去洗手间错过开头，中间看手机啥的有些情节没注意看…感觉比较老套，道具用的也不多，故事也不算丰满，想煽情也没怎么煽的起来，只能说很一般…看完以后聊天的时候隐隐发现这动画片里也许也有些现实的投射隐喻？不细想了…
我中间睡着了两次，儿子们一直全神贯注
基本上能想到的套路都在了，而且这一部实在是xue微扯了一丢丢，bug实在是xue微多了一丢丢，xue微，一丢丢。
其实也可以吧，前半段挺无聊但后半段我崩了❤️
静香不愧是大雄的媳妇哈哈，很勇敢。
p.s.和lyt看的第一部哆啦A梦剧场版
作为一部儿童电影及格吧，但对于成年观众来说还是差了点，尤其是对比前面几年的，没有进步反而退步了，故事情节老套，外星人物设定丑陋，也许一年一部对于多啦A梦来说真的太局促了，仓促制作出这样一部电影有点影响情怀。
欢欢乐乐，蓝胖子和大傻子，说的也太直白了哈哈哈哈
体现电影爱的部分可以说一点都没
友爱与和平。不过我觉得和上一部进电影院的那部哆啦A梦还是差了点意思，就和我在朝日台看的差不多嘛没惊喜
还行吧，给个情怀分。剧情是真的挺套路，但还是会感动，会怀念小时候，会喜欢每个宝物拿出来的臭屁瞬间，以及可爱的伙伴情。@百川湾畔
追求所谓的漫画感故意把人物画残，手握大把新技术（EMP、永远有90%电量开启NFC又不会挤坏身体的坦克）又水了一部新片。为了捧带资进组的新角色，砍掉了许多精彩的铺垫细节，片长不减信息量减半，再次拍出“没看明白就掏钱买我小说”的效果，为什么就不能找一位爱哆啦A梦的编剧来改编呢～滋溜走路多少年的脚都被改成129.3kg直接砸地了！这位佐藤犬应该是没看(懂)《1984》的，他把互相制约的体制改成愚蠢的独裁首领，把暴动的群众改成只会喊口号游行的肉盾，把话痨狗改成敌人让停就提前停的吉祥物，削弱外星人的智慧、缩小鲸鱼的尺寸（一如既往地继承水田版“地球人类最厉害”的迷之自信），生怕吓到小朋友，但静香却改成爱好粉嫩又自带淡绿。内地配音十分钟内两次故意讲“蓝胖子”（藤新导演）
陪伴希希看的又一部动画片（不过希希有点害怕匹里卡星的坏人以及一些战斗场面）。
大幅监视器海报是致敬1984吗，还有自由党的首领是不是不二雄啊哈哈。
六一节带娃看的。完全是打发小孩子的剧情和制作，成年人没必要专门去看了。
希望它画风如旧（一星给情怀，一星给人设）其实喜欢哆啦A梦，不是沉醉在童年一直走不出来。虽然每次大电影的叙事逻辑总相似，甚至于感觉这部电影狠有可能已经看过了漫画书。叙事节奏非常快，低头看手机的功夫就已经过去一个情节点。但是人设真的塑造的完美！比如说大雄开坦克出问题，其他人关心的全是这场仗胜利与否。只有哆啦A梦关心“大雄这个家伙，他还好吧！”大雄，小夫，胖虎，都是人性弱点中的三个切面。为什么主人公不去塑造一个完美的好莱坞英雄人物？而是让观众看到一个胆小怯懦，粗鲁强势，斤斤计较耍小心思的孩子们。可能答案都在哆啦A梦中吧。
和我二十多年前看的漫画书内容基本一样；牛奶浴遥控猫飞天狗缩小灯失效最有印象；现在才感受到这是个大人缺位的正治题材；二十多年后，居然是一家三口在影院看了，很想借个时光机，告诉下二十多年前的我^_^
emmm俗套的剧情，强行煽情的节奏，，，，不妨碍《哆啦A梦》带来的满满童年回忆。。。
看点3 大雄静香好好磕 骨科姐弟好磕 大雄蓝胖子好嗑 弟弟静香好嗑
人设扁平、趣味性下降、故事陈旧几乎已经成为哆啦A梦剧场版的附属标签，专注上天遁地的剧作创意只能说是一如既往地黔驴技穷，但或许是受到现实的启发而有了所谓“还我自由”与“反对独裁”的表达。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
